Drewniane konstrukcje szkieletowe znane były już w starożytności pod nazwą Opus craticum. Wspomina o nich Witruwiusz [1], nazywając je ścianami wiklinowymi. Witruwiusz zdyskredytował jednak Opus craticum jako poważne zagrożenie pożarowe. Wskazał ponadto, że po otynkowaniu w stykach słupów i rygli z wypełnieniem pojawiają się rysy na skutek skurczu i pęcznienia drewna pod wpływem zmian wilgoci.

 Pobierz pdf