Kablobetonowe dźwigary dachowe stosowane były w Polsce od połowy lat 50. do połowy lat 70. dwudziestego wieku. We wciąż istniejących obiektach ich liczbę oszacować można na kilka − kilkanaście tysięcy, stanowią zatem rozwiązanie, które należy traktować jako powszechne. Różnorodność stosowanych dźwigarów była ogromna, bowiem obok elementów ujętych w kolejnych katalogach konstrukcji sprężonych [1, 2, 3] pojawiały się nieskatalogowane projekty typowe (zwykle stosowane w pojedynczych realizacjach) oraz elementy zgodne z normami branżowymi, a także indywidualne rozwiązania nieobjęte typizacją (w tym niezrealizowane w praktyce).
