Kablobetonowe dźwigary dachowe o konstrukcji prętowej pojawiły się w Polsce we wczesnych latach 50. dwudziestego wieku i były powszechnie stosowane przez około 20 lat. Jako jedna z dwóch grup rozwiązań (obok betonowych konstrukcji powłokowych – ze zbrojeniem zwykłym lub sprężającym) pozwalały one na przekrycie znacznych rozpiętości przy minimalnym zużyciu stali.