Numer 6 ( wrześniowo-październikowy ) „PB” zwiera artykuły z Konferencji Naukowo-Technicznej: "Renowacje" , KONTRA -2024, „Ekologia a Budownictwo” oraz Konferencji „Budownictwa Architektury i Techniki UTH". Prezentujemy artykuły w stałych działach Konstrukcje - Elementy- Materiały, Termomodernizacja. Zapraszamy do lektury ponad 180 stron - aktualnej wiedzy z zakresu budownictwa.
Czytaj więcej
Prace remontowe w obiektach budowlanych prowadzone są najczęściej jako planowane remonty okresowe [19], czasami jednak realizowane są jako interwencyjne prace zabezpieczające. Często zakres prac remontowych wynika z faktu, iż obiekt budowlany poddawany jest remontowi kapitalnemu obejmującemu gruntowną przebudowę, a nierzadko i rozbudowę, połączoną z jego modernizacją [2, 3].
Płyty kanałowe (HC) mają swój początek w stropie pomysłu Wilhelma Sieglera z 1906 roku. Pierwsze prefabrykaty o kształcie zbliżonym do obecnych płyt HC zaczęto masowo produkować w latach 20. XX wieku [1]. Szacuje się, że w samej Europie wykonano do tej pory ponad miliard metrów kwadratowych stropów z płyt kanałowych [2]. Wraz z doświadczeniem w wykonywaniu takich stropów rozwijano przepisy normowe dotyczące obliczania płyt kanałowych. Regulacje były uzupełniane o kolejne zagadnienia, często bazując na awariach już wykonanych konstrukcji. Pomimo powszechności stosowania stropów z płyt HC – wytyczne normowe nie zawsze znajdowały wystarczające potwierdzenie w badaniach naukowych, a wybrane aspekty projektowania wciąż budzą pewne wątpliwości [3].
Drewniane konstrukcje szkieletowe znane były już w starożytności pod nazwą Opus craticum. Wspomina o nich Witruwiusz [1], nazywając je ścianami wiklinowymi. Witruwiusz zdyskredytował jednak Opus craticum jako poważne zagrożenie pożarowe. Wskazał ponadto, że po otynkowaniu w stykach słupów i rygli z wypełnieniem pojawiają się rysy na skutek skurczu i pęcznienia drewna pod wpływem zmian wilgoci.
Od 28 czerwca do 1 lipca br. odbywały się w Wiśle XXXVI Ogólnopolskie Warsztaty Pracy Projektanta Konstrukcji. Głównym tematem była geotechnika. Organizatorem tegorocznej edycji warsztatów był Małopolski Oddział PZITB w Krakowie, przy współpracy Oddziałów w Bielsku-Białej, Gliwicach i Katowicach. Konferencja została przesunięta o ponad dwa lata ze względu na pandemię. Warto było czekać, organizatorzy zapewnili piękną pogodę, a w lecie można w pełni docenić bujną zieleń i uroki krajobrazu Wisły. Honorowy patronat nad tegorocznymi warsztatami objęli – Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, Instytut Techniki Budowlanej, JM Rektor Politechniki Krakowskiej, Ministerstwo Rozwoju, Pracy i Technologii, Polska Akademia Nauk O/Kraków – Komisja Budownictwa.
Katastrofy budowlane, jako zdarzenia powstające gwałtowne, na ogół bez uprzedzenia i powodujące znaczące straty materialne, a czasem utratę życia są dość często tematem informacji medialnych pokazujących różne zniszczenia. W artykule omówiono zagrożenia powstania katastrof obiektów budowlanych, które mogą zaistnieć przy działaniu czynników losowych, takich jak silne i porywiste wiatry, duże opady śniegu czy wybuchy gazu.
Teren budowy to miejsce, w którym występuje bardzo dużo zagrożeń bezpieczeństwa pracy [1–6]. Pracownicy narażeni są na czynniki niebezpieczne, szkodliwe oraz uciążliwe. Należą do nich m.in. poruszające się środki transportu, spadające elementy, śliskie i nierówne powierzchnie, ostre i wystające przedmioty, hałas, drgania mechaniczne, niska temperatura, wysoka wilgotność powietrza, czynniki chemiczne czy stres.
(Android, iOS, Windows)
Autor: Genowefa Zapotoczna-Sytek
Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.,
Warszawa, 2019
Autorzy: Dorota Chwieduk, Maciej Jaworski
Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.,
Warszawa, 2018
